Η φωνή της μαμάς
Τα κλάματά τους μαλάκωσαν όταν άκουσαν τη φωνή της μητέρας τους. Τα κοίταξε με δέος, τα μικροσκοπικά τους δαχτυλάκια, τα απαλά κλαψουρίσματα, τα κλειστά τους μάτια – ήταν τέλεια. Ο Σον ήταν στο πλευρό της, τα μάτια του καθρέφτιζαν το θαύμα στα δικά της. Το χέρι του ήταν στον ώμο της, το άγγιγμά του καθησυχαστικό και ανακουφιστικό. Για δέκα υπέροχα λεπτά, ο κόσμος τους ήταν τέλειος. Ήταν μια οικογένεια. Οι καρδιές τους ήταν γεμάτες.
Page 21 of 40