Volharding
Dus, met nieuwe vastberadenheid stond George voor het huis van Carol. Hij klopte opnieuw op de deur. Deze keer was hij echter vastbesloten om niet weg te gaan voordat hij antwoorden kreeg. Na een paar minuten aanhoudend kloppen, zwaaide de deur eindelijk open. Carol stond daar, met een strenge blik en vurige ogen. “Waarom kun je me niet gewoon met rust laten, George?” snauwde ze hem toe. George was verrast, maar hield voet bij stuk.
Page 13 of 60