Een eindeloos spoor
Het spoor van voetafdrukken was als een slang, kronkelend in een kriskras, verdwijnend en weer verschijnend op onverwachte plaatsen. De voetafdrukken gingen maar door en leidden de familie dieper het hart van het bos in. De zon daalde langzaam en wierp lange schaduwen die dansten bij elke beweging. De geluiden van het bos werden luider, een wild orkest dat de rillingen over hun rug joeg.
Page 31 of 40