De duisternis in
Henry nam het initiatief en klom de eerste treden af, die gevaarlijk kraakte, waardoor hij snel verder afdaalde. “Oké, ik ben beneden. Kom op,” riep hij terug naar zijn broer, die nog steeds in de schuur stond. Henry keek om zich heen, maar het was te donker om iets te zien. Hij liep een paar stappen vooruit met zijn handen uitgestoken en schrok toen. “Wat nu?” Toms stem galmde plotseling door de kamer.
Page 34 of 60
