Vangrail
Het veulen bleef plotseling rond dezelfde plek staan. Dit was het moment waarop Otis had gewacht. Hij greep meteen deze kans en naderde het jonge paard voorzichtig. Terwijl hij kleine stapjes zette, stak hij zijn hand uit en zei. “Kom hier, maatje. Maak je geen zorgen.” Toen zag hij iets.
Page 9 of 50
